Maturzyści 2023

16 czerwca 2023 w Konsulacie Rzeczypospolitej Polskiej w Lyonie odbyło się uroczyste pożegnanie maturzystów roku szkolnego 2022/23. Dodatkowo, w sobotę 17 czerwca, nasi absolwenci uczcili koniec roku szkolnego wspólną kolacją.

Szanowni Państwo, Drodzy Uczniowie,

     Zapytana na maturze o swoją generację, Amelia odpowiedziała, że czuje się pokoleniem Covid-19. Trzy lata temu zaczynało liceum dziesięcioro uczniów Sekcji Polskiej, którzy nareszcie mogli zasiąść w ławkach szkolnych (i to nie każdego dnia, a i to w maskach).  Pewnie wcześniej się im nie śniło, że będą tęsknić za klasą i za nauczycielami z krwi i kości, nie obrazkami na ekranie. Nadrabialiśmy czas i zagubione w przestrzeni własnych metrów kwadratowych nawyki życia społecznego. Wyszliśmy na ulice, na nowo przyjrzeliśmy się urodzie miasta.  Dowód? Nasz udział w programie Erasmus plus „Łódź i Lyon w poszukiwaniu dziedzictwa kulturowego”, który trzymam w rękach. Kalendarz na rok 2022 to 12 artystycznych zdjęć inspirowanych otoczeniem naszej szkoły wraz z opisem fotografowanego miejsca. List od mera VII dzielnicy z wyrazami uznania dla naszej pracy to nie najważniejsze, co się wtedy stało. Zrobiliście coś ważnego dla siebie – przekroczyliście próg, za którym czeka piękno pejzażu stworzonego przez człowieka i zostawiliście utrwalony na zawsze ślad swojej wrażliwości szesnastolatków.

Czy pamiętacie, jak przyjmowaliśmy 24-osobową grupę partnerów projektu ze Szkoły Podstawowej Nr 116 w Łodzi?  Byliście ekspertami od Lugdunum, weszliście w rolę przewodników po mieście, pokazaliście emblematyczne miejsca dla historii Lyonu. Byliście jeszcze w komplecie…

Niektórzy znaleźli potem inną drogę. Trzymam za Was kciuki, Tereso, Viviane, Wiktorio.  Jeśli czytacie te słowa, wiedzcie, że pozostałyście częścią Sekcji, naszej pamięci.

    Absolwenci Sekcji Polskiej CSI, których sukcesy w nauce mamy przyjemność dziś świętować w lokalach Konsulatu Generalnego RP,  to ostatni rocznik matury OIB (Option Internationale de Baccalauréat).  Inaczej mówiąc, to ci, którzy przecierali drogę reformy szkół średnich i szkół międzynarodowych we Francji. Nie każdemu są dane potrzebne cechy charakteru, zalety intelektu, by temu podołać.  Oni dali radę!

Amelia to uczennica, którą poprosiłam o zostawienie swoich zeszytów w szkolnym archiwum.  Estetyka najwyższej klasy, poprawność zapisu… Stawiam Cię za wzór młodszym rocznikom, Amelio. Przechodzisz do legendy Sekcji.

Mieliśmy w klasie dwie Julie o różnej ortografii imienia i o różnych charakterach. Julia szuka dobrej strony każdej sytuacji i obdziela nas optymizmem; Iulia jest czujna, wiecznie gotowa, by walczyć o sprawiedliwość. Julio, Iulio, nie zmieniajcie się! Jest tyle do zrobienia!

Emi, to nie pożegnanie. Możliwe, że spotkamy się na Uniwersytecie Lyon 3. Jestem ciekawa, jak rozwiną się Twoje talenty językowe.

Wandziu, może mimo zupełnie innych planów zawodowych nie porzucisz tańca. Chciałabym kiedyś zobaczyć Cię na scenie. Za Twoim dzisiejszym sukcesem kryje się praca, rzetelność upór. Cieszę się, że mogłam Ci pomóc.

Filip, jedyny mężczyzna w tym gronie, skończył przyspieszony kurs poznawania duszy kobiecej. Bardzo zrównoważony, dyskretny, czasami dawał o sobie zapomnieć i słuchał tych wszystkich babskich opowieści o… No, naprawdę czasami o wszystkim. Nawet się nie śmiał.

Mówię o tej klasie jako o swoich uczniach (to przywilej przemawiającego, wybaczcie, jeśli nadużywam), ale nie są tylko „moi”. To uczniowie pani Anity Borghese,  pani Anny Vallet, pani Aleksandry Kędzierawskiej, które kształciły ich językowo i wyrabiały gust literacki, to uczniowie pani Doroty Frappier, pana Stanisawa Jamroza, którzy ich uczyli historii i geografii, że wymienię tylko nauczycieli Sekcji Polskiej. Niektórzy zaczynali swoją edukację już w przedszkolu polskim lub w Szkole Polskiej, prowadzeni w sobotnie poranki  przez rodziców za rękę na St Irenée. Właśnie, rodzice! Drodzy Uczniowie, nie zapomnijcie im podziękować!

Tydzień temu Iga Świątek we Francji wygrała Wielki Szlem. Uderzyły mnie słowa jej czeskiej rywalki, które powróciły w wypowiedzi naszej tenisistki, a następnego dnia w wywiadzie boksera Mike’a Taysona. Odnosimy triumfy, bo ktoś nam powiedział, że możemy.  Ktoś w nas wierzy, prowadzi, uczy, przekazuje swoje doświadczenie, ufa, że się przyda. Mieliście takich ludzi po swojej stronie. Dzisiejsza uroczystość to Wasze i ich święto.

Kochani, przez trzy lata doprowadzaliście mnie czasami do zadumy, często do śmiechu, bywało, że do rozpaczy. Zawsze mobilizowaliście do twórczej pracy. Dziękuję Wam za to. Na koniec mam jedną prośbę. Pamiętacie słowa Adama Zagajewskiego spróbuj opiewać okaleczony świat ? A Miłosza bo w nieszczęściu potrzebny jakiś ład czy piękno ?

Spróbujcie, proszę, cieszyć się tym światem, budować w nim ład, tworzyć piękno. Wróćcie i opowiedzcie, jak Wam się udało, Drodzy Absolwenci, pokolenie, które pokonało COVID.

Ewa Matczak – POKOLENIE

    Kochani Maturzyści, 

To już dziś. Dzisiaj kończycie wasz pobyt w CSI. Nie chcę dramatyzować, ale jak to śpiewają bardzo dobrze Elektryczne Gitary: To już jest koniec, nie ma już nic.

Jest to pod jednym względem koniec: 

• szarych murów CSI
• jedzenia na stołówce, 
• powodzi na korytarzach,
• duchoty w lecie,
• minusowych temperatur w zimie,
• wczesnego wstawania na 7.55,
• późnego kończenia czasami o 18.30,
• stresu nieprzygotowanej lekcji na lekcje Pani Frappier, która was udusi, ale i tak Was nazywa Żabkami. 

Ale jest to też koniec wspaniałych czasów spędzonych razem, 

• śmiechów, 
• filmów, 
• mikołajków, 
• jedzenia cukierków i ciast podczas oglądania po raz ósmy Festiwalu Młodych Artystów i wspominania waszych występów, 
• różnych projektów stworzonych razem,
• niekończących się przerw.

Uwierzcie, czasami mi tego brakuje.

Jest to dzień pożegnania tego wszystkiego, ale też wejścia w nowe życie.           

Przed Wami długa droga do spełnienia Waszych marzeń, każdy z Was podejmie wkrótce studia swojego wyboru. Niektórzy skończą lekarzami, pisarzami, ekologami lub prawnikami. Pamiętacie jednak, że jest duże prawdopodobieństwo, że ktoś z Was pojedzie w podróż dookoła świata. Zobaczycie go w jakiejś relacji na Instagramie na Evereście lub przy aktywnym wulkanie. Rozglądajcie się dobrze, która/który to z Was będzie. Rozstania będą ciężkie i wierzcie mi nie będzie łatwo. Już 12 lat siedzicie w CSI, czas wyjść z gniazda i zobaczyć coś innego. Wspomnę jedno zdanie, które w tamtym roku powiedziała koleżanka z mojej klasy: Wasi rodzice dali wam skrzydła, wasi nauczyciele nauczyli was, jak nimi się posługiwać, teraz czas użyć tych skrzydeł i znaleźć własny kurs lotu. Niemniej jednak radzę Wam, nie traćcie ze sobą kontaktu, zawsze miło usłyszeć, jak się powodzi drugiej osobie, co teraz robi (Everest…), jak się czuje. Stworzyliście coś, co niewielu licealistów miało szanse mieć. Osoby, który zna się od podstawówki i z którymi ukończy się liceum. Razem dorastaliście, razem się uczyliście, spędziliście tyle czasu razem i nikt nie może Wam tego odebrać.

       Nie każę Wam pisać do siebie codziennie, ale spotkać się w barze czy w restauracji jest dobrą okazją do wspólnego spędzenia czasu razem. Pamiętajcie też odwiedzić Wasze nauczycielki, zawsze Was z uśmiechem przywitają, zaproszą do pokoju nauczycielskiego na krótką rozmowę. Będzie im miło zobaczyć, jak uczniowie latają po całym świecie, nabierając doświadczenia i nowej wiedzy.

      Kochani Absolwenci, 100 dni do matury już minęło dawno temu, przed Wami otwiera się brama wolności i dorosłości. Życzę Wam samych sukcesów w dalszym życiu, szczęścia, pieniędzy i miłości. Żyjcie, jak to się w bajkach mówi, długo i szczęśliwie.

Natalia Kawarska